“Hallo lieve mensen, Mijn naam is Teun. Op het moment van typen zo’n 33 jaar jong.
Ooit ben ik eens afgestudeerd als artiest bij Arcus KTM. Via deze weg ben ik ook als stagiair bij Zie begonnen. Van het een kwam het ander en na mijn studie ben ik blijven plakken. Heb een aantal jeugd en jongeren groepen les gegeven maar omdat het leven onvoorspelbaar is ben ik ook weer afgehaakt na een tijdje.
Na wat gewerkt te hebben her en der kwam toneel toch weer vanzelf op mijn pad en Zie weer in mijn leven. Er werd me gevraagd of het me leuk zou lijken om een groep te leiden en ja uiteraard leek me dat leuk. Nu is mijn hele donderdagavond dus gevuld met toneel. En ik moet stiekem bekennen… Het geeft zo veel plezier en voldoening om mensen te zien doen en spelen. Ik kijk er elke week weer naar uit.
Wat ik belangrijk vind in toneel is de zelfexpressie en uit je comfort zone stappen. Toneel is niet zomaar een rol spelen of wat tekst opzeggen. Nee het is het ontdekken wie je bent en elke les kun je naar mijn mening ook in het echte leven gebruiken. Qua stukken zoek ik graag het randje op van wat maatschappelijk kan en ik vind het heerlijk om hier ook tegenaan te trappen. Laat de toeschouwers vooral eens goed nadenken wat ze hebben gezien en dat er een lichtje brandt zo van ‘oh ja inderdaad, zo heb ik er nog niet naar gekeken’.
Het mooist is dan ook dat de groep dit ook snapt en we samen vanuit deze invalshoek een stuk maken. Het is niet aan mij om iets te schrijven en dat moet op de letter gevolgd worden. Nee, het is juist de groep die samen iets maakt wat ze mooi vinden en echt achter staan. Groepsgevoel, je veilig voelen in een groep en alles kan in de groep dat vind ik denk ik nu ik dit op virtueel papier zet wel het meest belangrijke. Zolang je je comfortabel voelt en het gevoel hebt dat alles kan, dan kun je met z’n allen theater maken. Grenzen bestaan niet!
Theater verbroedert, emotioneert, creëert stof tot nadenken en is een uitlaatklep voor alles wat normaal niet kan. Heerlijk!”